Mavi güneşle ısınmış yine, öyleyse isyanın rengi bugün.
Bir görme haline atıf belki, bir ‘akış’tan doğan ‘bakışın’ içinde…
İnsanlığa aykırılığın hükmünde verilmiş bir gökyüzü yoksunluğu içinde, kendi aykırılığını üretmenin peşinde…
Çanaklar, vericiler arasında bir taraklı anten belki…
Belki de kentsel bir dönüşümde uçurtma peşinde koşarken betona dönüşmeyi unutmuş tuğlalı çatılarda, altındaki arada kalmış hayatlarda…

Bir görme halindeki aykırılıkların toplamındayız bugün öyleyse, orada birleştik.
En son orada birleştiğimizde neler yaptığımızı hatırladık.
Ve güneş maviyle birlikte içimizi de ısıtmaya başladı…